Over de wijnroute in de Pfalz

De Pfälzer Weinsteig heeft een officiële totale lengte van 185 kilometer, die in elf dagetappes kan worden gelopen. De in 2010 geopende langeafstandswandelroute is de langste van de drie gecertificeerde wandelroutes in het Pfälzer Woud, vóór de Pfälzer Woudweg en de Pfälzer Höhenweg. Het pad is gemarkeerd met een rode en witte golf en loopt in noord-zuidrichting van Bockenheim bij Grünstadt naar Schweigen-Rechtenbach aan de Duits-Franse grens. Het wisselt herhaaldelijk af tussen het wijnbouwgebied van de Pfalz op de Duitse wijnroute en de hoogten van het Pfälzerwald. In totaal zijn er langs de hele route ongeveer 6.000 hoogtemeters te beklimmen. Hoogtepunten van de tocht zijn de Kalmit, de Weinbiet, Bad Dürkheim, Annweiler met zijn Trifels-kasteelgroep, het Vredesmonument en vele kleine wijndorpjes onderweg.

We waren medio maart 2021 op de Pfälzer Waldweg en besloten het aantal etappes terug te brengen tot zeven, wat resulteerde in een dagelijkse etappe-lengte van ongeveer 25 kilometer. Vanwege de Covid-19 situatie in 2021 waren alle accommodaties gesloten en waren de nachten nog te koel om te bivakkeren. We waren dus met twee voertuigen onderweg en parkeerden 's ochtends steeds één voertuig op het eindpunt en reden met het tweede voertuig naar het beginpunt. We brachten de nacht door in het voertuig, waarvan sommige zeer mooie overnachtingsplaatsen hadden. Hebben we uw interesse gewekt? Ga dan met ons mee op onze reis langs de Pfälzer Waldweg!

Dag 7 -Van Klingenmünster naar Schweigen

Nu was het tijd voor de laatste kilometers van de Pfälzer Wijnroute. We waren dol op de route geworden. Het constante op en neer gaan tussen dal en berg, met geweldige uitzichten. De afwisseling tussen het Pfälzerwald en de wijngaarden. De kleine dorpjes en hutten die je uitnodigen om te stoppen voor een hapje eten. Later een korte samenvatting, maar eerst de routebeschrijving van vandaag.

Eindelijk weer wijngaarden

We begonnen de dag opnieuw op onze overnachtingsplaats in Kasteel Landeck, waar we intussen dol op waren geworden. s Ochtends vroeg werden we gewekt door de zon die opkwam boven het kasteel en door de ramen van de auto scheen. De nog frisse maartlucht maakte ons snel wakker. Terwijl we 's ochtends koffie zetten, speelde de eekhoornkleutergroep competitief en hamerden de spechten vanuit alle hoeken van het bos. Zo kan de laatste dag beginnen!

We verlieten Kasteel Landeck in de richting van de vallei om na een lange bospassage eindelijk weer de wijngaarden in te gaan. Door bloeiende amandelbomen kwamen we in Gleiszellen, een schilderachtig wijndorp aan de rand van het Pfälzerwald. We kwamen niemand tegen, behalve de postbode met zijn gele E-mobiel. Er moeten hier toch mensen wonen en we stelden ons even voor hoe het hier zou zijn op een wijnfestival in de zomer. Drukte, blije en luidruchtige mensen. Tja, goede plek, verkeerde tijd.

Gleiszellen en de schone slaapster van de Pfalz

Vanaf Gleiszellen klommen we weer het bos in om relatief onopvallend en in alle rust onze bochten door de Wasgau te maken. Vanaf de hoogte zagen we Bad Bergzabern al aankomen, onze volgende bestemming. Het stadscentrum wordt echter nogal genegeerd door de Pfälzer Weinsteig en dus wandelden we maar kort door het Kurpark. Borden wezen ons de weg naar een kleine wijntaverne direct aan het kuurpark. En inderdaad, het openluchtrestaurant was weer open. Dus trakteerden we onszelf op een ijskoude cola en een gezellig praatje met de eigenaar.

Gesterkt reden we verder naar Dörrenbach. Het dorp verrast in vele opzichten. Het draagt de bijnaam "Doornroosje van de Pfalz" en heeft zelfs een eigen vertegenwoordiger, namelijk Doornroosje Celine de Eerste. Voor haar huidige carrière (of ambt) was ze een van de zeven dwergen van Dörrenbach (bron: doerrenbach.de). (Opmerking: met enige irritatie probeert de auteur de rest van de tekst te schrijven). Vermeldenswaard in Dörrenbach is het historische stadhuis uit 1590 in renaissancestijl en de versterkte kerk. Het vakwerkstadhuis is een van de mooiste gebouwen in de Pfalz. Al het houtwerk, vooral de stammen, is versierd met sierlijk houtsnijwerk. Boven de deuropening staat de inscriptie: PAX INTRANTIBUS ("Vrede aan hen die hier binnengaan") met het jaartal 1590. De versterkte kerk van St. Martin, die vroeger deel uitmaakte van een dorpsversterking, is omgeven door hoge muren en versterkte torens die werden gebruikt voor defensieve doeleinden. Met het versterkte kerkhof is de kerk de enige in deze vorm in de Pfalz.

Van Dörrenbach naar de bestemming van de Pfälzer Wijnroute

We verlieten Dörrenbach en klommen gestaag omhoog naar de Stäffelsbergtoren. Deze bevindt zich op 480 meter, is 24 meter hoog en 120 treden leiden via een wenteltrap naar het uitkijkplatform. Vanaf hier heb je een van de meest indrukwekkende uitzichten op de Weinsteig. Je kijkt uit over het Pfälzerwald en de Rijnvlakte tot aan het Odenwald en het Zwarte Woud. Later bezochten we de ruïnes van kasteel Guttenberg. Er zijn slechts kleine delen van het kasteel overgebleven en het is nauwelijks gerestaureerd, maar dat maakt het juist zo charmant. Tot slot kwamen we steeds dichter bij onze bestemming, Schweigen-Rechtenbach, met zijn Duitse wijnpoort. Het dorp was al in zicht, maar daarvoor moesten we nog even stilstaan bij de kleine wijnpoort. In een soort laan van wijnranken omzomen de wijnstokken het pad en leiden de wandelaar langs de dorpen van de Duitse Wijnroute. Elk dorp heeft zijn eigen wijnstok met een klein plaatsnaambordje erboven. Een leuk idee, en dus waren we een beetje melancholisch. Slechts een paar minuten later bereikten we de Duitse Wijnpoort in het centrum van het dorp en zo eindigde de Pfälzer Wijnroute voor ons op dit punt.

Conclusie over de wijnroute door de Pfalz

Echt een prachtige trail met uitdagende etappes. Eigenlijk zijn we blij dat we de route in het laagseizoen hebben gelopen, want dan heb je de bezienswaardigheden en hutten meer voor jezelf. Jammer natuurlijk dat door de Covid 19 situatie alle horeca gesloten was. We hadden graag bij deze of gene Straußwirtschaft, hut, kroeg of restaurant gestopt om heerlijke Pfälzer wijn met tarte flambée te drinken. Dus voorzagen we onderweg gewoon in ons eigen onderhoud. Zoals gezegd is de route goed gemarkeerd - het is bijna onmogelijk om te verdwalen. Veel informatieborden onderweg informeerden ons over de vele bezienswaardigheden en het einde in Schweigen-Rechtenbach met de kleine en grote wijnpoort was indrukwekkend. Aan het begin van de tocht, in Bockenheim, is er nog ruimte voor verbetering. Wij komen in ieder geval nog een keer naar de Wijnroute, maar dan als alles weer open is.

Dag Weinsteig!

Bekijk hier de video van de zevende dag op de Pfälzer Weinsteig

De tour op Komoot