Wandelen op de Pfälzer Höhenweg - Vandaag: Dag 4 van Rodalben naar Johanniskreuz

We brachten een aangename en rustige nacht door in de barbecuehut van de PWV, vlak naast de Kaltenbrunnen. Het was niet al te koud, maar de banken in de hut gaven ons weinig ruimte om ons uit te spreiden, dus ik (Carsten) sliep half onder de tafel en bank. De banken en tafels staan normaal buiten en zijn voor de winter naar binnen verplaatst. Maar na de lange tocht van de dag ervoor bleek dit maar een klein obstakel. Het belangrijkste was om te rusten en te slapen. De laagstaande zon wekte ons vroeg in de ochtend. Dit gaf ons genoeg tijd voor een gezellige koffie en warme pap als ontbijt. De Kaltenbrunnen, de bron van de Mutterbach, die vlak naast de hut ligt, was perfect om onze watervoorraad aan te vullen voor de nieuwe dag. Het is altijd leuk om te beseffen wat voor schoon, helder en lekker water er uit dit soort bronnen kan komen.

We begonnen onze tocht al na een kilometer met de eerste bezienswaardigheid, namelijk de enorme monoliet van rode zandsteen op de Orleberg (432m). De 8,5 meter hoge en 55 ton zware monoliet draagt het Pax-teken met de alfa en omega, met daaronder een plaquette met een gedicht van priester Alfons Wilhelm. Vanaf dit punt heb je een uitstekend panoramisch uitzicht en sta je aan de westelijke rand van het Pfälzerwald. In het westen kun je over het Westrich plateau naar het Saarland kijken en in het oosten naar het Pfälzer Wald.

We reden verder over de hoogten met weiden en velden door het kleine dorpje Donsieders, vervolgens langs Waldfischbach-Burgalben voordat we afdaalden in de vallei van de Schwarzbach (zijrivier van de Blies). We volgden de vallei een paar kilometer tot we bij de ruïnes van kasteel Heidelsburg kwamen. Het is een van de oudst bekende Romeinse heuvelversterkingen in de Pfalz. Hoewel er niet veel van het kasteel is overgebleven, afgezien van een paar massieve zandstenen blokken die op elkaar zijn gestapeld, heeft het een interessante geschiedenis die teruggaat tot de 4e eeuw v.Chr. In deze tijd koloniseerden de Kelten het plateau van de Dreisommerberg. Een laat-Romeinse nederzettingsfase ontstond in de 3e eeuw na Christus, waarna het werd ontwikkeld tot een Romeins fort. In die tijd lag het strategisch direct aan de Romeinse weg tussen Bad Dürkheim en Innergallien.

In de directe omgeving ligt de grafsteen van een saltuaris, een "bosboer" uit die tijd. Als saltuaris overzag hij een economisch gebruikt gebied (saltus), in dit geval het bos. Het portret van het echtpaar is herkenbaar op de grafsteen. De man draagt een langhandige bijl als teken van zijn autoriteit. Hij draagt een Gallische mantel, wat hem identificeert als een inboorling. Toch liet hij zich volgens Romeins gebruik op de grafsteen afbeelden, een bewijs dat de Romeinse kunst en cultuur in de 3e eeuw tot in de verste uithoeken van het rijk waren doorgedrongen.

Het Pfälzerwaldpad
Het Pfälzerwaldpad heeft een officiële lengte van 142 kilometer en loopt van Kaiserslautern tot Schweigen-Rechtenbach, in het uiterste zuidoosten van het Pfälzerwald. Het pad werd in 2011 geopend en loopt volledig door het Pfälzerwald. De stijging en daling op de hele route zijn elk ongeveer 3200 meter hoog. Geselecteerde bezienswaardigheden op het bospad: Rodalber Felsenwanderweg, kasteelruïne Gräfenstein, Luitpoldturm, Falkenburgm Dahner Felsenland, Dahner Burgengruppe, kasteel Drachenfels, Deutsches Weintor. Aangezien we de bosweg begonnen zijn in het verlengde van de Pfalzwijnroute, loopt onze route in omgekeerde richting naar Kaiserslautern.

We reden verder langs de Schwarzbach vallei, langs de prachtige rotsformaties van de Seelenfelsen en klommen omhoog over de Kreuzstein (426m), langs de Heltersberg naar het Naturfreundehaus Heltersberg, dat helaas gesloten was. Een verfrissend fietsdrankje zou hier een droom zijn geweest. In plaats daarvan hadden we onderweg een beetje verfrissing met heerlijk groen. We ontdekten wild groeiende wilde kool, ook wel Cubaanse spinazie genoemd. De smaak doet denken aan een mengeling van veldsla en postelein. Zie: https://www.youtube-nocookie.com/embed/JVTwAeTZ-5w?rel=0&showinfo=0. We vulden onze magen en gingen verder naar de Kieselweiher vijver. Het ligt op een idyllische en zonnige locatie in een kleine holte omgeven door bos. Het kleine meer met zijn heldere water, gevoed door een nabijgelegen bron, was ideaal voor een kleine picknick en een welkome afkoeling voor de honden.

We gingen verder via de Burgalbweiher vijver en langs de Hindenburgkiefer den naar onze bestemming voor vandaag, Johanniskreuz. De Burgalbweiher vijver, met zijn bron in de vijver en kristalhelder water, nodigt ook uit tot een korte pauze. De imposante Hindenburger den is met zijn 35 meter de hoogste den in de Pfalz en een van de hoogste in heel Duitsland. Een paar feiten: Hij is ongeveer 360 jaar oud, heeft een omtrek van 110 centimeter aan de onderkant en zou ongeveer 13 kubieke meter hout opleveren. Gelukkig wordt hij niet gekapt, want hij is nu beschermd. Het bevindt zich in een klein, bijna 200 jaar oud dennenbos omringd door een beukenbos, en vlak voor onze bestemming ontdekten we nog een klein hoogtepunt. Een kleine groep bomen bestaande uit een handvol cipressen, of "valse cipressen" om precies te zijn. Ze dateren van ongeveer 150 jaar geleden en werden geplant als een poging om vreemde boomsoorten in onze bossen te cultiveren. Dit type cipres komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika. Hij slaagde er echter niet in om zich als bosbouwrelevante boom te vestigen, zodat alleen deze exemplaren, die hier vandaag nog steeds staan, overbleven. Tip: wrijf gewoon over de twijgen en naalden. Hun essentiële oliën hebben een heel unieke en geurige geur die heel anders is dan die van de naaldbomen in onze regio. We zijn snel weer terug in de Pfalz!

Bekijk de video van deze tour:

Bekijk de tour op Komoot: