Dag 65 van onze reis door Europa.

Na onze afspraak met de dierenarts in Tarifa reden we nu naar Algeciras naar een groot winkelcentrum voor een Spaanse simkaart. Onze mobiele contracten vanuit Duitsland met 1&1 hebben een relatief grote hoeveelheid gegevens, maar er is een regeling die Beleid voor eerlijk gebruik wordt genoemd. De providers stellen dat je je limieten mag opgebruiken, maar als je langer in het buitenland verblijft, vier maanden volgens de voorwaarden van 1&1, mag de provider extra kosten in rekening brengen. Op een gegeven moment kost elke gigabyte die 1&1 gebruikt 2,14 € extra. Daar zagen we natuurlijk graag van af en dus was het tijd voor een Spaanse SIM bij de leverancier Simyodie volgens ons zeer goede tarieven biedt. We kozen voor twee kaarten van 20 euro per stuk met 100 GB datavolume, wat meer dan genoeg is om video's te uploaden, de blog bij te werken en af en toe een serie te downloaden. Het enige verkooppunt van Simyo in de buurt was in een MediaMarkt. Volgens ons onderzoek zou de normale Duitse identiteitskaart voldoende moeten zijn voor het registreren van de simkaart, maar blijkbaar niet in het systeem bij MediaMarkt. Dus als je ook van plan bent om daar een Simyo simkaart te kopen, kun je het beste je paspoort meenemen.

Mysterieuze padden

Omdat het laat was geworden, brachten we de nacht door in het winkelcentrum op een grote parkeerplaats. Hoewel we midden in de stad waren, was het er erg rustig en aangenaam. Maar in de loop van de avond Youmas De snuit zat zo strak dat ze op een pitbull leek. De opwinding was groot en we hebben haar snuit de halve nacht gekoeld. s Ochtends was de zwelling aanzienlijk afgenomen, maar omdat we terug wilden naar de bergen, was het voor ons belangrijk om haar te laten nakijken door een dierenarts. Dus gingen we eerst op zoek naar een dierenartsenpraktijk in de buurt, maar degene die we vonden was helaas gesloten, dus reden we terug naar Tarifa, waar we de dag ervoor waren geweest. De Duits sprekende dierenarts legde ons uit dat de kleine waarschijnlijk een Pad had gelikt. Onze gezichten vielen en we vroegen opnieuw. "Echt waar? Aan een pad gelikt?" Toen legde ze uit dat er hier in de buurt giftige padden zijn die, als ze door honden worden gelikt, symptomen veroorzaken als braken, diarree en een opgezwollen snuit. Ooooookay, dachten we, dus lik alsjeblieft ook niet aan padden! Na een injectie tegen misselijkheid en braken, en twee dagen blikvoer om de maag te beschermen, was alles weer in orde. Youma lijkt elke dierenarts op deze reis te willen leren kennen. We zijn nu bij nummer vijf.

We maakten van de gelegenheid gebruik om een pitstop te maken bij het tankstation in Tarifa. We hebben kleding gewassen, brandstof getankt en onze watervoorraad aangevuld. In de drukte bij het benzinestation merkten we dat een van ons zijn gasfles naar het benzinestation droeg. We maakten snel van de unieke gelegenheid gebruik om onze flessen bij te vullen, want in Spanje iemand nodig heeft echt geluk hebben om bijvoorbeeld een benzinestation te vinden dat Duitse gasflessen vult. Voor zover wij weten, is dit waarschijnlijk niet toegestaan in Spanje. Dus, ontspannen en met een goed gevoel over Youma, reden we terug het achterland in naar onze laatste mooie vrijstaande plek bij Embalse de Barbate. We hadden nu weer wat tijd tot onze beschikking, vierden Carstens verjaardag in alle rust en leerden spontaan over Sarah en Korbi kennen elkaar. Ze wonen allebei aan de kust en kwamen voor een kort weekend naar het meer. Hartelijke groeten. Nogmaals bedankt voor het geven van uw adres. We hadden het nodig om ons pakket met de defecte omvormer naar Duitsland te sturen. Als je een pakket verstuurt, heb je ook een afzenderadres nodig, maar helaas heeft onze vrachtwagen dat nog niet.

Nu, na drie dagen op zee, zijn we eindelijk vertrokken in de richting van Portugal. Maar de route naar Portugal leidt verrassend genoeg via...? Sevilla! Pas in Sevilla, dat ver in het binnenland ligt, is er de eerste brug over de Guadalquivirde langste rivier van Andalusië. Hier hebben we de grote Carrefour gebruikt om onze voedselvoorraden aan te vullen en we hadden graag twee rondtrekkende reizigers een lift gegeven. De twee Duitsers waren ook op weg naar Portugal, maar helaas heeft onze Dexter geen ruimte voor lifters. Uiteindelijk gingen we niet rechtstreeks van Sevilla naar Portugal, maar terug naar de kust naar Matalascañas aan de rand van het nationale park Nationaal Park Coto de Doñana.

Nationaal Park Coto de Doñana

Matalascañas is het vermelden niet waard, omdat het alleen voor toeristen is gebouwd. Hotels en appartementencomplexen staan kilometers lang op een rij. Het is dan ook niet bepaald mooi en verlaten in deze tijd van het jaar. Helemaal aan het einde van de lange weg is er een heel mooi, vrij pleintje niet ver van het strand, waar je een paar dagen kunt verblijven. Als je hier langer wilt blijven, raden we je aan om een voorraadje in te slaan, want er is geen water in dit gebied en alleen een kleine supermarkt in Matalascañas. We stonden dus een kilometer van de zee, die goed bereikbaar is via een houten loopbrug over de duinen. Onze honden Youma en Masou waren het gelukkigst. Eindeloos uitgestrekt strand en eindelijk weer zwemmen, een feest voor ze! We ontmoetten ook Gaby en Woifi bij onze kampeerplaats met Gwindi hun relaxte hond. Zo'n leuk stel! Liefde op dit punt, het was echt genieten! En als we door Burgenland komen, hopen we jullie te bezoeken! Maar de plaats en het mooie strand waren ook niet ons echte doel, maar de Nationaal park van Doñana. Vroeger was het een jachtgebied van koningen, vandaar het prachtige jachtslot in het midden van het park. Het gebied dankt zijn naam aan de vrouw van de 7e hertog. Haar naam was Dona Ana. Het nationale park ligt aan de monding van de rivier Guadalquivir. Een indrukwekkend nationaal park met verschillende Ecosystemen en dienovereenkomstig verschillende flora en fauna.

De beste manier om dit geweldige landschap te ontdekken en te ervaren is met een rondleiding in een 4×4 terreinbus. Je mag dit gebied niet zonder begeleiding betreden. Overtreding is ten strengste verboden en zal zelfs worden gerapporteerd. Het is echt heel leuk, je ziet en leert veel en onze gids Rosa was echt geweldig. Het ticket kost 33 euro en je rijdt 70 kilometer, iets minder dan 4 uur, door alle landschappen en altijd over zandpaden. Het is de moeite waard om te vermelden dat het niet voor mensen met rugproblemen is, want je wordt goed door elkaar geschud, vooral als je over de duinen gaat. Je rijdt ook een lang stuk langs het water op het strand, wat echt prachtig is. Het is onwaarschijnlijk dat je echt lynxen zult zien, omdat ze meestal bij zonsopgang en zonsondergang op pad zijn. Maar het is toch leuk om te weten dat ze hier een toevluchtsoord hebben. Maar je kunt nog steeds veel dieren van dichtbij zien. We hebben Herten, Wilde zwijnen en zelfs een Visarend gezien. Een verrekijker is een must op deze tour, anders mis je veel. Er zijn twee pauzes van 15 minuten. Eén keer om een duin te beklimmen zodat je het landschap van bovenaf kunt zien, en een tweede keer bij de rivier, waar een oud vissersdorpje met rieten huizen ligt. Al met al een zeer geslaagde tour! Het bezoekerscentrum El Acebuche, waar je ook de kaarten kunt krijgen en waar de tour begint, ligt aan de A 483, bij kilometerpaal 37,5. Meer informatie bij www.donanavisitas.es

Onze rijroute in dit artikel:

Hier is de bijpassende Youtube-video voor dit bericht: