Wędrówki po leśnym szlaku Palatynatu - dziś: Dzień 4 z Rodalben do Johanniskreuz

Przyjemną i spokojną noc spędziliśmy w chacie grillowej PWV, bezpośrednio przy Kaltenbrunnen. Nie było zbyt zimno, tylko ławki w chacie pozostawiały nam mało miejsca do rozłożenia się, więc ja (Carsten) w połowie spałem pod stołem i ławą. Podobno ławy i stoły są normalnie na zewnątrz, a na sezon zimowy zostały przeniesione do środka. Ale po długiej trasie dzień wcześniej, okazało się to tylko niewielką przeszkodą. Najważniejszy był odpoczynek i sen. Niskie słońce obudziło nas wcześnie rano. Mieliśmy więc wystarczająco dużo czasu na przytulną kawę i ciepłą owsiankę na śniadanie. Kaltenbrunnen, źródło Mutterbach, położone bezpośrednio przy schronisku, było idealne do uzupełnienia naszych zapasów wody na nowy dzień. Zawsze miło uświadomić sobie, jak czysta, przejrzysta i smaczna woda może pochodzić z takich źródeł.

Zwiedzanie rozpoczęliśmy od pierwszego widoku już po kilometrze, a mianowicie od ogromnego monolitu z czerwonego piaskowca na Orlebergu (432m). Na wysokim na 8,5 metra i 55-tonowym monolicie widnieje znak Pax z alfą i omegą, poniżej którego znajduje się tablica z wierszem pastora Alfonsa Wilhelma. Z tego miejsca mają Państwo doskonały widok panoramiczny i znajdują się na zachodnim skraju Lasu Palatyńskiego. Na zachód widać Saarę przez Westricher Hochfläche, na wschód Pfälzerwald.

Dalej jechaliśmy przez wzgórza z łąkami i polami, przez małą wioskę Donsieders, potem przez Waldfischbach-Burgalben, a następnie zeszliśmy do doliny Schwarzbach (dopływ Blies). Podążaliśmy jego doliną przez kilka kilometrów, aż dotarliśmy do ruin zamku Heidelsburg. Jest to jedna z najstarszych znanych rzymskich fortyfikacji wzgórzowych w Palatynacie. Choć z zamku pozostało niewiele, poza kilkoma potężnymi blokami piaskowca ułożonymi jeden na drugim, ma on ciekawą historię sięgającą IV wieku p.n.e. W tym czasie na płaskowyżu Dreisommerberg osiedlili się Celtowie. W III wieku n.e. nastąpiła późna rzymska faza osadnicza, po której został on przekształcony w rzymską twierdzę. W tym czasie była ona strategicznie dobrze położona bezpośrednio na rzymskiej drodze między Bad Dürkheim a Innergallien.

W bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się nagrobek saltuariusza, czyli ówczesnego "gospodarza leśnego". Jako saltuariusz sprawował on nadzór nad użytkowanym gospodarczo terytorium (saltus), w tym przypadku nad lasem. Na nagrobku widać portret pary. Mężczyzna niesie topór o długiej rękojeści na znak swojej władzy. Nosi galijski płaszcz, co identyfikuje go jako tubylca. Mimo to kazał się przedstawić na nagrobku zgodnie z rzymskim zwyczajem, co jest dowodem na to, że sztuka i kultura rzymska w III wieku przeniknęła do najdalszych zakątków imperium.

Szlak leśny w Palatynacie
Szlak Lasu Palatyńskiego ma oficjalną długość 142 kilometrów i prowadzi z Kaiserslautern do Schweigen-Rechtenbach, na samym południowym wschodzie Lasu Palatyńskiego. Została otwarta w 2011 roku i w całości przebiega przez Las Palatyński. Wzniesienia i zejścia na całej trasie mają po około 3200 metrów wysokości. Wybrane zabytki na leśnym szlaku: Rodalber Felsenwanderweg, ruiny zamku Gräfenstein, Luitpoldturm, Falkenburgm Dahner Felsenland, Dahner Burgengruppe, zamek Drachenfels, Deutsches Weintor. Ponieważ rozpoczęliśmy leśny szlak podążając za Palatyńskim Szlakiem Winnym, nasza trasa biegnie w przeciwnym kierunku do Kaiserslautern.

Dalej jechaliśmy doliną Schwarzbach, mijaliśmy piękne formacje skalne Seelenfelsen i wspinaliśmy się nad Kreuzstein (426m), obok Heltersberg do Naturfreundehaus Heltersberg, który niestety był zamknięty. Chłodzący napój rowerowy byłby tu marzeniem. Zamiast tego po drodze zjedliśmy małą przekąskę w postaci smacznej zieleniny. Odkryliśmy dziko rosnący tellur, zwany też szpinakiem kubańskim. W smaku przypomina mieszankę roszponki i portulaki. Zobacz: https://www.youtube-nocookie.com/embed/JVTwAeTZ-5w?rel=0&showinfo=0. Napełniliśmy żołądki i ruszyliśmy dalej do stawu Kieselweiher. Jest on sielsko i słonecznie położony w małym zagłębieniu terenu, otoczony lasem. Małe jeziorko z czystą wodą zasilaną przez pobliskie źródełko było idealne na mały piknik i mile widziane schłodzenie dla psów.

Przez staw Burgalbweiher i obok sosny Hindenburg dotarliśmy do naszego dzisiejszego celu etapowego w Johanniskreuz. Burgalbweiher, ze swoim źródłem w stawie i krystalicznie czystą wodą, zaprasza również na krótki odpoczynek. Imponująca sosna Hindenburg o wysokości 35 metrów jest najwyższą sosną w Palatynacie i jedną z najpotężniejszych w całych Niemczech. Kilka faktów: Ma około 360 lat, w dolnej części ma obwód 110 centymetrów i dałaby około 13 metrów sześciennych drewna. Na szczęście nie został wycięty, gdyż jest obecnie chroniony. Leży w niewielkim, prawie 200-letnim drzewostanie sosnowym otoczonym lasem bukowym.Tuż przed celem naszej podróży odkryliśmy jeszcze jedną małą atrakcję. Niewielka grupa drzew składająca się z garści cyprysów, a dokładniej "fałszywych cyprysów". Pochodzą one sprzed około 150 lat i zostały posadzone w naszych lasach jako próba uprawy obcych gatunków drzew. Ten gatunek cyprysa oryginalnie pochodzi z Ameryki Północnej. Nie zdołał się jednak zadomowić jako drzewo istotne dla leśnictwa, tak że pozostały po nim tylko te stojące tu do dziś okazy. Wskazówka: wystarczy natrzeć gałązki i igły. Ich olejki eteryczne mają bardzo unikalny i aromatyczny zapach, który wyraźnie różni się od iglastych drzew naszego regionu.Teraz brakuje nam ostatniego etapu na Palatyńskim Szlaku Leśnym. Tak więc już niedługo wrócimy do Palatynatu!

Obejrzyj film z tej wycieczki:

Sprawdźcie, jak wygląda trasa na Komoot: