Dag 83 van onze reis door Europa.

Wat lang duurt wordt eindelijk goed. Na bijna twee weken wachten op de succesvolle titertest konden we de resultaten ophalen bij de dierenarts in Tarifa. Nu was aan bijna alle vereisten voor de toegang tot Marokko voldaan. Alleen de Gezondheidscertificaat van onze honden werd nog steeds vermist, die direct in de haven van Algeciras werd afgegeven. De formaliteiten waren snel afgehandeld, want de documenten werden binnen enkele minuten afgegeven op basis van de gegevens van de dierenarts en gelukkig hoefden de honden niet opnieuw te worden gepresenteerd. De volgende dag gebruikten we voor de voorbereidingen. We sloegen eten in, vulden water bij en haalden de tickets voor de veerboot.

Ferry tickets met Carlos

Tickets voor de overtocht naar Marokko kunnen online worden geboekt, gekocht bij een van de verschillende verkooppunten van de veerbootmaatschappijen, die u kunt zien aan de kant van de weg als u Algeciras binnenrijdt, of gewoon door te gaan naar Carlos gaan. Wie, alsjeblieft? Carlos? Als je verschillende blogs onderzoekt, lijkt het erop dat er gewoon geen alternatief is voor hem. En terecht. We hebben vergeleken en het was voor ons veel goedkoper om de tickets bij Señor Carlos te kopen dan rechtstreeks bij de veerbootmaatschappij. We kochten ook flexibele tickets voor de heen- en terugreis, zodat beide overtochten niet beperkt waren tot dag en tijd. Ze geven je ook het douaneformulier (DIN A5 papier), dat je thuis kunt invullen. Dat scheelt gekrabbel in de drukte op de veerboot. Je kunt ook vooraf een paar euro's wisselen voor Marokkaanse dirhams, zodat je niet helemaal zonder contant geld in Marokko aankomt. Hoewel de wisselkoers bij Carlos niet de beste is, scheelt het tijd en reizen als je niet toevallig langs een wisselkantoor komt. Ook SIM-kaarten kun je bij Carlos kopen, maar je moet de activeringsprocedure zelf uitvoeren, wat bij ons niet echt werkte (later een betere tip). Als extraatje geeft hij je ook een fles wijn en koekjes, dus het is een allround zorgeloos pakket! We realiseerden ons langzaam waarom de wereld zijn tickets bij Carlos koopt. Prijs in februari 2023: Open Go & Return ticket: €300 voor 2 personen met vrachtwagen 6,2m lang, 3,2m hoog)

Update: Prijs begin 2024: Open Go & Return ticket: €280 voor 2 personen met vrachtwagen 6,2m lang, 3,2m hoog)

Met de drone naar Marokko

Iedereen die in het bezit is van een Drone is, moet zeker onthouden dat deze in Marokko zijn strikt verboden. Import is streng gereguleerd en vereist een complexe vergunning. We hebben lang nagedacht over wat we met onze drone moesten doen. Hem smokkelen en er dan mee door Marokko vliegen? Dat was voor ons uit den boze, ook al doet het pijn, want het landschap biedt zulke geweldige fotomogelijkheden. Je bent gewoon niet alleen in Marokko. In een land met zulke uitgestrekte vlaktes zit er altijd wel iemand om de volgende hoek of struik, of het nu een boer, herder of wie dan ook is. Het is dus beter om geen risico's te nemen. De overgebleven alternatieven waren Winkel bij de veerbootmaatschappij, in een kluisje of bij een transportbedrijf. Maar hé, wanhoop niet, vraag het aan Carlos! Hij zal de drone, die op dit moment onbruikbaar is, ook opslaan voor de duur van de reis en zal ons er niets extra's voor in rekening brengen. We zullen zien of we hem terugkrijgen als we over uiterlijk een paar weken terugkomen. (Update: natuurlijk kregen we onze drones terug)

Klik op HIER om je te bedanken.
5 € per Paypal voor onze Dieselkasse.

Nu gingen we eindelijk naar Marokko en we waren een beetje opgewonden. Carlos werkt met de veerbootmaatschappij FRSdie dag en nacht om de drie uur worden bediend door Algeciras naar Tanger-Med de nieuwe en moderne veerboothaven in het noorden van Marokko. We sloten aan in de wachtrij en wachtten op de dingen die zouden komen. Op weg naar het schip gingen we door een controlepost en toonden de papieren van ons mensen. Onze Viervoeters werden echter genegeerd, ondanks luid protest van Youma. Ze houdt er gewoon niet van als vreemden vanaf de zijkant door het open raam tegen ons praten. Er zou gevaar kunnen zijn. Na een uur wachten was het eindelijk zover en konden we gaan zitten. De gidsen hadden waarschijnlijk geen concreet plan. Op een gegeven moment moest een vrachtwagen van 40 ton voor ons op de veerboot keren, terwijl de volgende deelnemers de procedure met een toeterend concert bevestigden. Maakt niet uit, onze Dexter was nu samengepakt met andere vrachtwagens op de laadplaats. Bonne route!

Nu was het tijd aan boord voor de Douaneformaliteiten om te doen. Ook hier heb je de kleine DIN A5 papier door Carlos, die het beste vooraf kan worden ingevuld, en de Paspoorten. Vanaf nu wordt er Frans gesproken en de Marokkaanse ambtenaar stempelt stilzwijgend de vermelding in het paspoort. Honden zijn overigens toegestaan bij FRS aan dek, maar alleen in de buitenruimte, en dus maakten we het ons daar min of meer gemakkelijk met de overwegend Marokkaanse truckers. We zeilden uit en namen afscheid van het Europese continent. De deining was hoog, de wind sterk. Carsten was lichtelijk misselijk, Masou worstelde met angst en klauwde zich een weg naar de vloer van het buitendek. Alleen de vrouwen waren fit en trappelend. Het was Marion's geluk om een groep te vinden... Dolfijnen spelend in de hoge golven. De overtocht ging snel, duurde ongeveer zestig tot negentig minuten, en Tanger-Med was al in zicht. Grote Arabische letters geschilderd op een berghelling toonden ons dat we op de juiste plaats waren. Dus terug naar Dexter en wachten op de drop-off. Buiten was het nog chaotischer dan binnen. Trekken, wachten, een vrachtwagen draait, de andere toetert, weer wachten, weer optrekken, toeteren. Salam aleikum Marokko!

Eindelijk waren we uit de veerboot en werden we verwelkomd op het grote plein in de Veerboothaven gericht. We reden een beetje lukraak rond en na een paar honderd meter waren we er niet helemaal zeker van of we alles achter de rug hadden, want we misten nog een belangrijke formaliteit, namelijk de bevestiging dat we een Voertuig naar Marokko stel voor. Maar daarover dadelijk meer. Dus de aardige ambtenaren, die geen Frans spraken, zwaaiden ons verder en verder door de veerboothaven. Maar zie, we reden de volgende hoek om en de eindterminal voor het vertrek was al in zicht. Maar eerst moest onze truck naar de Scanner. Dus reden we met onze Dexter een platform op, moesten uitstappen en een grote scannerarm, vergelijkbaar met het apparaat in een autowasstraat, reed langs ons voertuig. We nemen aan dat ze hier vooral op zoek zijn naar vluchtelingen. Uiteindelijk kregen we groen licht en konden we door naar de tweede controle. Hier moesten we nogmaals onze paspoorten laten zien en ook de Voertuigdocumenten show. Er werd niet verder gezocht of gevraagd naar wapens of drones. Hier kregen we ook de BewijsWij importeren een voertuig in Marokko in de vorm van een klein document in chequekaartformaat. Dit kleine papiertje moet u goed bewaren, want het is absoluut noodzakelijk om het land te verlaten. Als het ontbreekt, kunt u Marokko niet verlaten. We hebben nog niet kunnen achterhalen wat de gevolgen zijn. Daarna was er nog een laatste controlepost en nu waren we officieel in Marokko.

Onze rijroute in dit artikel

Met foto's en locaties (inzoomen en punten aanklikken).

Bekijk onze reis op Youtube